Beste vrienden, kennissen, collega’s en sympathisanten,

 

Wij willen langs deze weg graag even onszelf en ons project aan jullie voorstellen.

Wij, Fernand en Sofie, zijn allebei tandarts in België met een eigen kleine groepspraktijk in Geraardsbergen.

Alles begon met een idee van Fernand tijdens een aflevering van Met Vier in Bed op 25/08/2014. 

De gasten verbleven in een hotel in Toubacouta, Senegal bij Karolien Pieters, een jonge Belgische dame die door het plotse overlijden van haar vader ineens het management van een hotel in Senegal moest overnemen. 

 

Iets in dit hele verhaal trok ons aan en dus trokken we in november 2014 voor een eerste keer naar Toubacouta. De reis alleen al was een hele onderneming want Toubacouta ligt 200km van de luchthaven van Dakar, 6u rijden over zandwegen - denk gewoon aan de beelden van Parijs-Dakar of 3u van Banjul, de luchthaven van Gambia. We kozen uit onwetendheid voor de tweede optie maar die 3u transfer werden uiteindelijk, 1 nacht verblijven in Gambia want de kapitein van de veerboot had er geen zin meer in, een hachelijke reis op de veerboot daags na aankomst, een bijzonder ervaring met de bevolking en autoriteiten in Gambia en een zeer hartelijk onthaal in Senegal. 

Tijdens die week konden we het, ondanks de verwittigingen om toch voorzichtig te zijn bij het verlaten van het hotel, niet laten om contact te leggen met de lokale bevolking.

We werden geraakt door de gastvrijheid van de mensen en door de prachtige natuur van de Saloum Delta, uitgeroepen tot Unesco werelderfgoed.

 

Al snel ging het rond in het dorp dat de Toubabs, blanken, in het dorp tandarts waren en we werden meermaals aangeklampt door mensen met tandpijn. 

Een papa was de wanhoop nabij toen hij mij staande hield omdat zijn zoontje helse tandpijn had. Toen ik het jongentje zag bleek geen tand meer gaaf te zijn in zijn gebit maar we konden alleen maar machteloos naar de apotheek stappen op zoek naar pijnstilling want meer hadden we toen niet ter beschikking. Het hart van een kindertandarts breekt op dat ogenblik. 

 

Daarom besloten we op zoek te gaan naar mogelijkheden en die vonden we in de poste de santé die wordt bemand door een verpleger.

De ruimte was er, de middelen ontbraken nog.

 

Terug in België liet het hele idee ons niet los en we besloten het volgende jaar terug te keren en te beginnen bij het begin, preventie en sensibilisering. 

In 2015 vertrokken we opnieuw richting Toubacouta. Deze keer geladen met tandenborstels en tandpasta om in scholen poetsinstructies te geven.

 

Terug in België kwamen we in contact met een Waalse organisatie die een tandarts had gevonden die zijn installatie wou doneren aan de poste de santé in Toubakouta. De installatie vertrok naar Senegal en het tandartskabinet werd ingericht in de poste de santé.  

Zelf kwamen we er door omstandigheden een paar jaar niet meer maar intussen kwam er af en toe een Franse tandarts met studenten naar het dorp om de meest urgente behandelingen uit te voeren en kon de gemeenschap een tandarts vinden uit de dichtstbijzijnde stad die 1 keer per maand consultaties deed. 

 

De contacten bleven echter bewaard en we bleven intussen, de eerste familie die we in 2014 hadden leren kennen, financieel steunen.

Toubacouta zorgde ook voor nieuwe vriendschappen in België want er bleken nogal wat andere Belgen met projecten in Toubacouta.

 

Eind 2023 besloten we terug te keren en deze keer met een valies vol naalden, anesthesie, handschoenen en vast besloten om nu ook echt zorg te kunnen bieden.

Het tandartskabinet was intussen verhuisd naar de nieuwe poste de santé, ook door Belgen gefinancierd. 

We stelden bij aankomst vast dat de stoel het nog wel deed maar de unit had helaas intussen de geest gegeven. 

Na telefonisch contact met de dichtstbijzijnde tandarts, meer dan een uur rijden,  werd ons al snel duidelijk dat we de unit allicht niet vaak gingen nodig hebben want dat extractie meestal de enige nog mogelijke behandeloptie zou zijn.

Na één dag werken hadden we de unit inderdaad amper gemist. We moesten vaak al onze creativiteit en verstand bij elkaar leggen om de behandelingen tot een goed einde te brengen maar waar een wil is, is een weg.

 

Na een week ging het alweer richting de luchthaven van Dakar voor onze terugreis naar België en nog nooit was het afscheid zo moeilijk, tranen vloeiden langs beide kanten.

 

Terug thuis werden alweer plannen gesmeed voor het volgende vertrek in juli.

Om nog meer te kunnen betekenen voor de lokale bevolking zijn wij zo vrij een oproep te lanceren om materiaal te verzamelen.

We voorzien zelf de aankoop van een mobiele unit maar we missen nog heel wat zaken om nog meer te kunnen betekenen:

 

Mengtoestel

Uithardingslamp

Etsgel, bonding, composiet, GIC

Handschoenen

Microbrushes

Anesthesie

Gaasjes

Desinfectiedoekjes

Lindeman boren

Syndesmotoom

Boortjes cariës verwijdering en diamant boren voor caviteitsprep

Tandborstels

Tandpasta

Poetsmodellen

........

 

Daarnaast zijn kledij, speelgoed, kleurboeken, puzzels, schoolmateriaal, rugzakken, boekentassen, oude laptops, ….. ook meer dan welkom.

 

Ook alle ideeën en ervaringen zijn welkom om ons en de mensen ter plaatse vooruit te helpen met dit project.

 

We bekijken momenteel hoe we alles per container richting Toubacouta kunnen krijgen want we hopen oprecht dat onze valies deze keer veel te klein zal zijn om alles mee te nemen.

 

Alvast bedankt om even stil te willen staan bij ons project en om misschien ergens nog iets uit de kelder, uit de kast of vanop zolder te halen dat een waardevol tweede leven kan hebben in Toubacouta.

 

Jërëjëf 

Sofie en Fernand